Rufus tot 1 jaar

Tot twee weken
Zondag 3 december 2006 krijgt Yentl een nest bestaande uit 8 pups: 3 reutjes en 5 teefjes. Een van hen gaat dus Rufus of Flow heten. We maken een afspraak dat we zaterdag 23 december gaan kijken. Hieronder de eerste foto´s van het nest:

Zaterdag 23 december 2006
Zaterdag 23 december - gelijkertijd de verjaardag van Yentl - zijn we op kraamvisite geweest en uiteraard veel foto´s en video gemaakt. Het is werkelijk een prachtig nest, de pups zien er allemaal hartstikke mooi, lief en koddig uit. Er is een behoorlijk verschil in grootte tussen de pups, maar er valt kennelijk nog geen staat op te maken of het verschil ook zo zal blijven. Het uiterlijk, met name de tekening van de vacht kan nog sterk veranderen. We hebben afspraken gemaakt om nog eens te komen kijken en wanneer we Rufus of Flow komen ophalen. Zaterdag 13 januari gaan we opnieuw kijken en maken we de keus in overleg met de fokker welke pup Rufus of Flow gaat worden en donderdag 25 januari daags na de verjaardag van Lia ochtends om 09:00 uur gaat Rufus/Flow mee naar Goes!

Van de video-opnames is een 4 tot 5 minuten filmpje samengesteld en uit de 85 foto´s zijn er een aantal hieronder neergezet.

De voorbereidingen voor de komst van de pup zijn in volle gang. Witjes verzendhuis, Brekz en de plaatselijke dierenspeciaalzaak beleven op het eind van dit kalenderjaar gouden tijden. Drink- en voerbakken op een standaard, maar ook voor in de bench. Een autobench, puppypanelen om in het begin de vijver af te kunnen schermen, de tuin is nu rondom geheel afgezet. Softbedden voor in de benches, teveel op op te noemen. Het enige wat nog ontbreekt zijn kammen, borstels en een riem.
Niet alleen in materiële zin voorbereidingen, maar we lezen ons suf in allerlei hondenboeken. De favorieten zijn twee boekjes van Martin Gaus: "Een puppy in huis" en "Puppymanieren", beide uitgegeven door Tirion. Binnenkort gaan we zelfs over tot het opstellen van een begeleidingsplan!
Er zijn verschillende puppycursussen in de buurt, twee zijn er bezocht. De cursus van het HOG-Zeeland en die van de Kynologenclub Zeeland. Welke het gaat worden laten we nog even afhangen van verdere informatie, vooralsnog lijkt die van de kynologenclub nog het best bij ons zelf aan te sluiten. Binnenkort nemen we contact op met de Delta Reddingshondengroep. De Heidewachtel is weliswaar een zeer veelzijdige jachthond, of ie geschikt is voor reddings- en speurwerk weten we niet zo goed. Het lijkt in ieder geval zowel voor de hond als voor onszelf dat ie een goede en intensieve training krijgt. Zelf ben ik geen principieel tegenstander van de jacht.Ik neem aan dat er echter bijzonder weinig mogelijkheden zijn om echt aan de jacht deel te nemen. De training bij een reddingsgroep lijkt even intensief te zijn, waarbij er een beroep wordt gedaan op de speurzin en intelligentie van de hond. Bovendien kan de hond en de begeleider na verloop van tijd met het geleerde en getrainde ook nog eens een zinvolle bijdrage leveren aan de maatschappij en dat spreekt mij wel aan.

Vier weken
De pups groeien als kool en worden kennelijk steeds actiever, we kunnen haast niet wachten tot het 13 januari is, de volgende bezoekdag en de dag dat we gaan kiezen.

Ondertussen hebben we mailcontact gehad met de reddingshondengroep Delta, binnenkort maken we een afspraak om te gaan kijken. Ze kenden de Heidewachtel niet als reddingshond. Op www.digidog.nl vond ik er wel een klein stukje over.
De herinrichting van ons huis is nu helemaal compleet. Er is een plek in de woonkamer voor de pup. ´s Nachts en als we weg zijn heeft de pup de bench in de bijkeuken, de garage en bij goed weer de tuin als eigen domein. Bobo en Boema slapen meestal in de kamer en voorlopig houden we dat maar zo. De garage is nu zodanig ingericht dat ie nergens bij kan komen. De droger en de wasmachine draaien natuurlijk enkel overdag als de pup het hele huis tot zijn beschikking heeft.

Vijf weken

Zaterdag 13 januari 2007

Zaterdag 13 januari zijn de pups precies 6 weken oud. En vandaag kiezen en besluiten we, samen met Mareije welk hondje over twee weken met ons mee naar huis gaat. Hieronder weer een video en wat foto´s van het bezoek. We hebben overigens weinig tijd genomen om te filmen en te fotograferen. Acht jonge hondjes rond je zorgen er voor dat je aandacht wel op iets anders gericht is, vooral op het contact met de hondjes zelf.
Het was niet echt eenvoudig om tot een keuze te komen. Alle pups zien er geweldig, lief en leuk uit. Omdat een reutje toch een beetje onze voorkeur heeft hebben we ons daar mee bezig gehouden. Yentl heeft drie reutjes geworpen, we noemden ze de kleinste, de middelste en de grootste. Het kleinste reutje waar we tijdens ons eerste bezoek en gedurende de ontelbare momenten daarna dat we foto´s bekeken en bestudeerd hadden op uit kwamen, was niet meer bechikbaar. We weten heel goed dat je een keuze niet kunt baseren op foto´s en zijn er dan ook op gespitst tijdens het tweede bezoek om goed te letten op de reacties van de hondjes. Alle beslissingsstrategieën en modellen die ik mijn studenten en managementteams aanbeveel en aanreik ten spijt, kost het nogal wat moeite om echt de keuze gezamenlijk te maken.
Bij binnenkomst worden we enthousiast begroet door Yentl, Tara en Chelsey. Tara heeft vooral aandacht voor Mareije, zoveel zelfs dat ze door Paula naar de bench wordt gestuurd.
Het wordt altijd verteld, maar nu heb ik het zelf aan den lijve ervaren. De eerste pup die uit zichzelf naar me toe komt is het middelste reutje, zij het kort. Daarna krijg ik de grootste aangereikt, die zich gewillig op schoot laat nemen en zich laat kroelen. Weer uit zichzelf komt de middelste nog een keer terug, hij is dan heel actief en wat bijterig, maar is wel te corrigeren. Het is na verloop van tijd opvallend dat de reutjes nog volop actief zijn als de teefjes grotendeels de rust weer opzoeken. Overigens zijn er daar ook heel actieve tantes tussen. De reutjes voeren een ware show op tijdens ons bezoek. Het heeft nog ruim anderhalf uur geduurd voordat we uiteindelijk onze keus maken tussen de grootste en de middelste reu. Banale criteria als ´kijkt leuker uit z´n ogen´, is ´sierlijker en eleganter gebouwd´, heeft nu nog ´mooier patroon´ van de vacht moeten onze keuze rechtvaardigen. We hadden ook evengoed andere onbenullige en weinig hoogstaande criteria als ´een volledig bruine kop´, een ´stevige´ hond kunnen gebruiken om een andere keuze te maken. Uiteindelijk is de middelste het reutje die Rufus heet. Al met al nam het kiezen nog behoorlijk wat tijd in beslag, We hebben te doen met Paula en Léon, die acht keer dit allemaal moeten ondergaan, maar goed dat is het beroepsrisico van de fokker. Een laatste detail en een prima afsluiter is ons vertrek. Als we ons opmaken om weg te gaan is Rufus de enige pup die nog actief is, de rest is ondertussen in slaap gevallen en in de werpkist teruggelegd. Rufus loopt zelfs mee naar de gang als we onze jassen gaan pakken en schoenen aan gaan doen, om ons uit te zwaaien. Hij heeft ons kennelijk ook gekozen. Laten we deze illusie maar koesteren, want je zou natuurlijk ook kunnen veronderstellen dat Rufus op het laatst zoveel aandacht heeft gekregen dat hij enkel nog maar meer aandacht wilde krijgen.