Rufus tot 1 jaar

februari 2007: 10 weken
Vanaf zaterdag gaan we het slapen op de slaapkamer afbouwen. Hoe we dat gaan doen moeten we nog eens bekijken. Het zitten voor het eten gaat goed, Rufus zit al te wachten als de bak gevuld wordt. Deze week gaan we er op oefenen dat hij blijft zitten tot de voerbak in de standaard geplaatst is. Dat zal niet meevallen voor hem, zodra de bak richting standaard gaat springt hij op om aan te vallen. De favoriete plekjes van Rufus zijn aan het veranderen, onder het bureau ligt hij een stuk minder. Voor de schuifpui met zicht naar buiten en vooral als de convectorput warm is, is zijn meest geliefde plek.

Bobo doet alles voor een kaasblokje, zelfs dichtbij Rufus komen. Rufus is zo verbouwereerd dat hij vergeet te blaffen. Vanmiddag met de trein naar Kapelle-Biezelinge gereden. Rufus heeft dus zijn eerste treinreis achter de kiezen, een rit van ongeveer 5 minuten. Op het perron krijgt hij veel aandacht van mensen die op de trein staan te wachten. Hij blijft rustig naast me zitten, en wil af en toe mee lopen met mensen die voorbij komen. Als de trein arriveert vindt hij het wel eng, Rufus kruipt achteruit. In de trein zelf trekt hij zich weinig aan van mensen die door het gangpas lopen. Als de fluit van de deuren gaat, spitst hij wel zijn oren. Zelf door het gangpad lopen en in het halletje bij de deuren vindt hij niet veel bijzonders. Als we op het perron van Kapelle lopen, kruipt hij weer achteruit als de trein zich in gang zet. Misschien wel verstandig om nog eens zo´n ritje te maken. Als we - met de auto terugkeren in Goes - gaan we nog even langs de dierenspeciaalzaak om een fluitje en een drinkbak voor in de auto te komen. Zijn we terug thuis dan moet Rufus al de opgedane indrukken verwerken, hij rent heen en weer door de kamer en sleurt zijn inktvis door het hele huis heen. Als we het hoogfrequente fluitje uitproberen horen we niks, maar Rufus reageert direct en - het zal wel toeval zijn - de drukke en dolle bui is ineens verdwenen. Sinds vandaag heeft Rufus de poezenmand ontdekt. Hij heeft er al vaak aan gesnuffeld, maar vandaag kroop hij erin en heeft er nu een favoriete plek bij. Of de poezen er blij mee zijn......
Hieronder een 4-minutenfilmpje van de verovering van de poezenmand door Rufus.

Zondag is een druilerige en vooral natte dag. Het gevoel wordt ook nog eens versterkt door de afgelopen nacht. Rufus slaapt voor de eerste keer alleen in de bench. Op zulke momenten zou het plezierig zijn om wat hardhorend te zijn. ´s Ochtends een fles wijn naar de buren gebracht, gelukkig hadden ze er niet veel last van gehad. De puppycursus is vanochtend gestart, de eerste keer zonder de hond erbij. Eigenlijk zou de naam niet puppycursus moeten zijn, maar puppybaascursus. Het is goed om de ervaringen van anderen te horen en om straks alles weer eens op een rijtje te krijgen en te oefenen.
´s Middags wandelen we in de gietende regen langs het strand. Rufus mag weer los lopen. We komen weer de nodige andere honden tegen. Veertien dagen geleden zijn we op hetzelfde strand naar het strandpaviljoen geweest. Nu lopen we langs een wat andere route, eerst rechtstreeks naar de branding. Al het water vindt Rufus toch wel een beetje eng. Als we een stukje ondiep water oversteken, blijft hij halverwege staan en draait wat heen en weer. Een beetje aanmoediging is genoeg om hem door te laten lopen. De golven van de branding maken volstrekt geen indruk. Als we in de buurt van het strandpaviljoen komen, herkent Rufus waarschijnlijk de omgeving. Hij gaat verder van ons weg en loopt recht op de trap van het paviljoen af. Zijn aandacht voor ons is nagenoeg verdwenen: hetzelfde fenomeen als afgelopen vrijdag. De wandeling is nu iets langer dan 2 weken geleden, de conditie van Rufus is al sterk gegroeid. In het paviljoen zit hij nu netjes onder de tafel aan onze voeten, slapen is er deze keer niet bij. En tijdens de terugwandeling is hij nog fit en heeft hij energie genoeg om spelletjes te doen. Zodra hij in de autobench ligt en de motor draait is hij wel al in slaap gevallen.

Maandag tot en met woensdag: de stukjes gaan steeds korter worden. Niet omdat er niets te vertellen valt, over Rufus kun je boeken vol schrijven. De tijd begint te ontbreken. De afgelopen nachten slaapt Rufus in de bench in de bijkeuken: meneer is not amused. Hij laat ´s nachts weten over welk arsenaal van blafjes, piepjes en joelen hij beschikt. Stiekem hoopt de buurman nu (vanwege de fles wijn) dat het heel wat nachtjes zal duren voordat Rufus gewend is aan zijn slaapplaats. Wij hopen op het tegendeel. Het stormachtig begin van het eten is nu duidelijk onder controle. Rufus gaat zitten als de bak gevuld is en wacht tot hij het commando vrij krijgt en valt dan pas aan. Het schrokkerig eten is nog niet verminderd en we weten ook niet zo goed wat we daar aan moeten doen. We hebben veel plezier aan de combinatie zit en wacht. Hij pakt het heel snel op, ook als hij onrustig of druk is werkt het prima. Als Rutger en Mareije een avond langskomen is het weer dolle pret voor Rufus, een paar keer moet hij behoorlijk tot de orde worden geroepen. Voordeel is dat hij zo moe is, dat we hem het eerste gedeelte van de nacht niet horen. Rufus is dan zo moe dat ie als een blok slaapt.

Vrijdagnacht heeft Rufus van half elf tot 03:00 uur zonder geblaf, gepiep en gejoel geslapen. Rond drie uur gaf hij één kort zacht blafje, het blikje met knikkers zorgde er voor dat hij daarna weer zonder morren doorsliep. Om 05:00 uur heb ik hem wakker gemaakt om zijn behoefte te laten doen. Daarna weer terug in de bench en na wederom één kort blafje met het knikkergeluid daar direct opvolgend, hoorden we hem niet meer tot een uur of zeven

Februari 2007: 11 weken
Zaterdag op familiebezoek met Rufus. Jessie - een Tibetaanse terrier - is er ook. Zij is aanvankelijk niet erg gecharmeerd van Rufus, en waarschuwt hem regelmatig. Door zich nog kleiner te maken dan ie al is en laag bij de grond te blijven, weet Rufus Jessie toch te verleiden tot spelen. Het eindigt ermee dat ze elkaar in hoog tempo door de kamer achtervolgen en als twee springveertjes heen en weer springen. Dat is nou ook weer niet de bedoeling. We hebben de bench bij ons en Rufus kan daarin weer op adem en een beetje tot rust komen. Bij het volgende bezoekadres gedraagt Rufus zich voorbeeldig. Hij legt zich op een kleed, doezelt wat en valt vervolgens in slaap. Als we ´s avonds thuis koffie drinken is het voor de eerste keer dat Rufus interesse toont als we een koekje eten. Zou er dan toch iemand hem een stukje gegeven hebben?

Zondag is puppycursusdag. Afgelopen nacht heeft Rufus doorgeslapen tot kwart voor vijf, gebruik van het knikkerbusje is niet meer nodig geweest. Hij blaft één keer, waarop wij niet reageren. Nadat hij een poos stil is, laten we hem zijn behoefte doen. Terug in huis wil hij het liefst de kamer in en is wat teleurgesteld dat hij de bench terug in moet. Met een diepe zucht en wat gekreun en gesteun gaat hij liggen en laat niet meer van zich horen tot een uur of zeven: opnieuw door een beschaafd blafje. Op de puppycursus doet Rufus vele indrukken op door de aanwezigheid van zoveel honden. Hij geeft over als we naar buiten gaan en volgens de cursusleider zou dat wel eens kunnen komen door de riem die we gebruiken. Ik betwijfel dat ten zeerste, tot nu toe heeft hij daar nog nooit last van gehad. Het lijkt me eerder dat hij zich verschrikkelijk opwindt over de aanwezigheid van zoveel potentiële speelkameraadjes. We krijgen een aantal oefeningen mee om gedurende de rest van de week aandacht aan te besteden. Hieronder een korte video-impressie van de cursus.

Van maandag tot en met woensdag gaat het ´s nachts en overdag heel erg wisselend met Rufus. Dinsdagnacht is de eerste nacht dat Rufus niet één keer blaft en ik moet hem zelfs om 05:00 uur wakker maken om zijn nachtelijke plas te laten doen, vervolgens slaapt hij door tot zeven uur! Hopelijk houdt hij dit zo vol. De nachten ervoor waren sterk wisselend. Met de poezen gaat het op en af. Soms staan ze aan elkaars neus te snuffelen, dan weer neemt Rufus een snoekduik over Boema heen. Het wordt tijd dat hij een flinke haal op zijn neus krijgt. Zowel Bobo als Boema zijn veel te braaf en te afwachtend voor Rufus. Het lijkt erop dat ze elkaars taal nog niet goed begrijpen. Heel vaak komt Rufus speeltjes brengen om vooral Boema uit te nodigen om te spelen, maar Boema snapt daar dan weer niks van.
Na de puppycursus realiseerde ik me sterk dat Rufus thuis zijn aandacht heel sterk bij ons houdt, hij volgt alles wat we doen. Zodra we naar buiten stappen is die aandacht op slag weg. Hij snuffelt, kijkt, luistert naar alles wat beweegt of geluid maakt. Eenden, waterhoentjes, kauwen en andere soorten zwemmen, lopen en/of vliegen voorbij; blaadjes dwarrelen langs; fietsers, wandelaars passeren al pratend en als er geen beweging is dan zijn er overal geurtjes. Kortom die man aan de andere kant van de lijn, die telt gewoon niet meer mee, die kent hij immers al. Soms staat hij een tijd stil of gaat er zelfs bij zitten, zodat niets hem ontgaat. Ik kan zijn naam noemen of roepen, da´s niks nieuws voor hem. Stap voor stap ben ik nu zijn aandacht aan het vangen. Als hij buiten reageert op zijn naam, geef ik hem een brokje en zowaar al heel gauw heeft Rufus dat in de gaten. De oefening met de slappe lijn lopen is nu een fluitje van een cent. Rufus loopt dan wel erg koddig: net een gedresseerde Lipizzaner. Met hoog opgeheven voorpoten loopt hij dan naast me. Steeds langere stukken loopt hij nu netjes naast of iets achter me, overigens verwachtingsvol omhoog kijkend of er iets van de kar valt.

Donderdag en vrijdag stevig geoefend op het slappe lijn lopen. Hele stukken loopt Rufus nu naast of iets achter me, ik vergeet steeds het commando ´volg´ te gebruiken. Voor het eerst is Rufus nu aan de lange lijn van 15 meter geweest op een drassig veldje met een ondiep slootje ernaast. Hij geniet volop. We hebben het commando ´hier´ geoefend. In eerste instantie reageert hij er niet op, als ik hem twee keer inhaal met de lijn, begrijpt hij dat er buiten ook wat te verdienen valt. Als ik hem roep komt hij als een speer aangerend nog voordat ik het commando hier kan geven. De tennisbal is ook een groot succes, Rufus rollebolt over het veld heen met de bal en brengt de bal keurig terug. Onder de modder komen we terug thuis, waar zijn poten eerst in een emmer water worden afgespoeld. Rufus laat dat tot mijn verbazing rustig toe. Bij het afdrogen kan hij het niet laten om in de handdoek te bijten, dat is weer een volgende leerpunt.

Rufus heeft een neus voor lekkere plekjes, waar hij zich uitgebreid installeert. Een stapel vuile was is onweerstaanbaar voor hem.

Zondag is Rufus 12 weken oud. Na de puppycursus van vandaag, moeten we de komende week het lopen met de slappe lijn verder oefenen; hem vaker los laten lopen en op verschillende plekken de riem terug aan doen. Op momenten dat Rufus rustig is moeten we oefenen om de hand onder de bek leggen. Het commando zit heeft hij al redelijk onder de knie, nu moeten we er voor zorgen dat hij naast het linkerbeen zit en tijdens het belonen niet zijn voorpoot optilt. Het commando hier moet ook geoefend worden. We kunnen dus weer flink aan de bak. Het slapen ´s nachts gaat goed, Rufus zoekt ´s avonds zelf de bench op en we horen hem niet meer tot onder de ochtend. Dat laatste stukje zal nog wel beter moeten gaan. Als we hem zo rond half zes, zes uur zijn ochtendplas laten doen vindt Rufus dat de dag begint en daarover zijn wij het nog niet met elkaar eens. Een gevulde kong houdt Rufus aardig bezig, we hebben er een 1-minuutfilmpje van gemaakt:

Februari 2007: 12 weken
Zoals vorige keer is Rufus uitgeteld na de puppycursus, hij slaapt bijna heel de middag en avond. De volgende dag heeft hij echter weer dubbele energie en houdt hij ons de hele dag flink bezig. Dinsdag heeft Rufus losgelopen, een tijdje blijft hij naast me lopen. Al gauw gaat hij richting een modderig stuk bij een sloot. Hij luistert nog niet echt goed en ik moet zijn naam een paar keer roepen voordat hij komt. Als ik een eind weg ben, komt hij wel vlot aangerend. De stoel waar Bobo en Boema altijd op liggen is nu in het vizier gekomen van Rufus. Hij is nu groot genoeg om er op te klimmen en installeert zich dan net als de poezen op het schapenvachtje. Voorlopig staan we het niet toe, Rufus moet leren dat dit plekje voor de poezen is.
De ochtenden beginnen nog steeds erg vroeg, voor ons als avondmensen is het net midden in de nacht. Het vroege ochtendlicht heeft ook zijn charmes: Goes ziet er dan heel anders uit (zie de eerste foto hieronder).
Steeds langere stukken loopt Rufus nu ongelijnd mee, terwijl dan het commando ´hier´ oefenen. Als hij een eind weg is, raakt hij mij wel eens kwijt. Hij hoort dan wel zijn naam roepen, maar kan kennelijk de richting niet goed bepalen en moet ik met mijn armen zwaaien om zijn aandacht te trekken. Het is nog niet zo dat Rufus altijd direct aan komt hollen, dat hangt nog teveel er van af of hij interessante zaken aan het onderzoeken is. Tijdens het loslopen maakt hij zich meestentijds behoorlijk smerig doordat hij graag door modder en plassen heen banjert .
Volgens de instructeur van de puppycursus zitten mensen veel te veel met hun handen aan hun hond. De hond vindt dat helemaal niet prettig. Wij hebben met Rufus toch een andere ervaring, of misschien hebben we hem al verknald, wie weet. Rufus vindt het heerlijk als ik op de grond zit en hij zich kan nestelen op mijn schoot, het liefst gebruikt hij mij een hele dag als zitkussen. Wellicht heeft het ook wel met de poezen te maken. Rufus is er zeer op gebrand om bij de poezen te gaan liggen, of met ze te spelen. Bobo en Boema pikken dat echter nog steeds niet, iedere keer druipt Rufus dan weer teleurgesteld af en zoekt dan ons op om geaaid en geknuffeld te worden.

Maart 2007: 13 weken
Een knap druk weekend als Rufus 13 weken oud wordt.

Zaterdag is er een familiereünie waar zo´n zestig mensen in een zaaltje aanwezig zijn en een kabaal van jewelste heerst. Vooraf gaan we nog een korte strandwandeling maken bij Dishoek. Rufus loopt weer los op het strand en blijft goed bij ons, luistert ook prima. Eén moment als hij onder een strandpaviljoen verdwijnt kost het tijd en moeite om hem naar ons te laten komen. Op de reünie gedraagt Rufus zich voorbeeldig en steelt de show. Hij krijgt heel veel aandacht, vooral van de kinderen. Meestentijds ligt Rufus rustig in zijn bench en bekijkt van daaruit wat er allemaal passeert en gebeurt en slaapt veel. De zondag weer de puppycursus, Het lange tijd in een kring staan verveelt hem wel en Rufus gaat dan op zoek naar afleiding door takjes te zoeken om lekker op te bijten. De oefeningen gaan hem vlot af, als het niet goed gaat ligt het aan mij. Voor het commando ´kom voor´moeten we op een stoel zitten en door met een brokje omhoog te gaan de hond tussen je benen te laten zitten. Rufus zit iedere keer een tien centimeter van me vandaan. Dus dat wordt flink oefenen de komende week. De andere commando´s gaan soepel, ook ´af´ lukt direct goed, hoewel Rufus het commando nog niet echt kent. Maar tijdens trekspelletjes laat ik hem al langere tijd vaak onder mijn been doorgaan. Direct na de puppycursus reizen we af naar Amsterdam. De gehele heen- en terugreis ligt Rufus in de autobench te doezelen en te soezen. Amsterdam is avontuur voor Rufus: drukte, snerpende trams, opvliegende duiven en geurtjes, overal geurtjes! Zoveel te beleven dat hij bij de voordeur van Tamar bedenkt dat het eigenlijk de bedoeling is dat ie moet plassen (overigens keurig netjes in de goot, zoals het hoort). Bij Tamar thuis gedraagt hij zich alsof driehoog voor hem de gewoonste zaak van de wereld is.

Maandag een terugslag, het weekend is waarschijnlijk te druk geweest voor Rufus: er is geen land met hem te bezeilen. De poezen moeten het ontgelden, maar ook wij kunnen niet veel goeds doen bij Rufus.

De dinsdag maakt alles weer goed. Rufus loopt keurig netjes mee alsof er geen hond aan de lijn zit, hij blaft niet tegen de poezen, hij zit, gaat af, komt voor, heeft zowel binnen als buiten alle aandacht voor ons. Kortom leuk, gezellig en volop genieten.

Vanaf donderdag treedt er ineens een omslag in het gedrag van Rufus. Hij volgt de commando´s nog steeds op, maar het gaat niet meer van harte en hij weigert af en toe zelfs een beloningsbrokje. Als je met hem wandelt gaat het in het algemeen goed met de slappe riem. Trekt hij af en toe en sta je dan stil, gaat hij zitten en kijkt een andere kant op: hij negeert je dan volledig. Een paar keer ben ik ook met mijn rug naar hem toegekeerd gaan staan, overal kijkend behalve naar Rufus. Het duurde 8 minuten voordat hij te kennen gaf weer aandacht te hebben. En 8 minuten zo staan da´s héél lang. Rufus laat in zijn gedrag nu zien dat hij bezig is zijn positie in de roedel te bepalen, hij lokt duidelijk machtsspelletjes uit in de trant van wie is hier de baas. Het komen als Rufus losloopt gaat nog niet echt naar wens. Vooral als er struikgewas en bosjes in de buurt is, dan is het erg moeilijk om hem terug te krijgen. Op de plek waar hij niet goed reageert op het terugkomen, is nu geoefend met de lange lijn. We zullen zien of het helpt.

Vrijdag krijgt Rufus weer vaccinaties, hij reageert er allergisch op: gezwollen ogen en lippen. De dierenarts geeft hem er iets voor, ´s avonds komt zijn avondeten er weer uit en we geven hem een beschuit met warm water. Daags erna heeft hij er nog wel last van, hij is nog wat lusteloos en we laten hem maar goed met rust.

Zaterdag gaan we uit eten en Rufus wordt die avond geparkeerd bij familie, hij heeft zich weer van zijn goede kant laten zien. In de tuin hebben we voor het eerst geoefend om de paadjes te blijven en niet in de borders te verdwijnen. Daarna is het op het terras genieten in de zon.

Zondag na de puppycursus krijgt Rufus in de Hollandsche Hoeve de gelegenheid om eens flink uit zijn dak te gaan. Hij gaat voor de eerste keer te water en vliegt en rent door de moerassige stukken en modderige paadjes. Rufus zit onder de modder en stinkt een uur in de wind. Na een bad is hij de rest van de dag volledig uitgeteld.