Vrijdag 9 oktober 2020
Ruby is in 1 week bijna 1 kilo in gewicht toegenomen. Ze krijgt nu 55 gram vlees per maaltijd, het dagrantsoen is dan 220 gram.
We wandelen nu ongeveer 10 minuten per keer, niet aan één stuk. Ik laat Ruby gras- en voetbalveldjes die ik later als oefenveldje wil gebruiken verkennen. Dan is ze daar al wat gewend.
Ruby heeft de vreemde gewoonte om kiezelstenen in haar bek te nemen en erop te kauwen. Zelfs de rand van bakstenen is voor haar kennelijk een delicatesse. Het lijkt me nou niet zo denderend voor haar gebit. Ik geef haar dan zo snel als mogelijk een kauwsleutel. Onderweg tijdens het wandelen pakt Ruby regelmatig eikels en eikelhoedjes in haar bekje. Meestal laat ze die na een tijdje weer vallen. Echt vertrouwen doe ik dat niet en haal ze vaak zelf uit haar bek. Ik ben bang dat ze in de eikeltjes zou kunnen stikken.
Ook blaadjes en takjes vindt ze fijn. Prachtig is het om te zien dat ze wel eens een tak zo lang als ze zelf is, met zijtwijgjes en blaadjes oppakt en er parmantig mee wegloopt.
We oefenen stug door met zitten, voorkomen en volgen. Het voorkomen op de fluit gaat vlot en zonder enig probleem. Ook het commando zit levert geen problemen meer op. Af en toe moet ik Ruby nog wel even goed positioneren, zodat haar voorpootjes op de grond blijven staan als ze zit. Het volgen gaat nog niet echt soepel. Ze springt regelmatig omhoog. Ik heb nog niet de regelmaat te pakken om mijn hand omhoog te doen als ze springt en weer omlaag te doen als ze naast me trippelt. Als ze eenmaal naast me loopt zijn er wel stukjes dat ze op een goede manier meeloopt, het gaat echter nog niet echt geweldig.
Zaterdag 10 oktober 2020
Het volgen gaat sinds vandaag veel beter. In het begin van de oefening maakt ze direct een grote sprong, maar daarna loopt Ruby keurig met haar vier pootjes op de grond, zonder te springen met me mee. Ze kent het commando "voet" nog niet natuurlijk, dus moet ik haar eerst links van mij positioneren voordat ik met deze oefening kan beginnen.
Na de ochtendwandeling is Ruby moe, ik wandel nu zo'n 8 tot 10 minuten met haar. Die tijd wandelen we niet altijd. Regelmatig staan we stil om te ruiken aan blaadjes en struiken en andere zaken die je zoal tegenkomt op een wandelingetje. Ik moet wel heel alert blijven op paddenstoelen en hondenuitwerpselen, die weet ze feilloos te vinden. Ook eikeltjes en de hoedjes van eikels blijven voor haar gewilde objecten om in de bek te nemen. Soms zo sneaky dat je niet ziet dat ze iets in haar bek heeft.
Ruby is sterk geneigd haar eigen route te kiezen en vindt niet altijd dat ik een goede route kies. Regelmatig trekt ze dan ook de andere kant op. Ze heeft nog niet echt door dat ik de te volgen route bepaal. Met opgewekte tegenzin loopt ze dan met me mee. Ineens kan ze ook wel keurig netjes links naast me lopen zonder dat ik ervoor oefen. Af en toe hobbelt ze met een slappe lijn achter me aan. Een andere keer loopt ze plots voor me en versnelt haar tempo. Ik denk dan dat ze haar behoefte moet doen, haar loopgedrag lijkt dan op haar voorbereiding voor het poepen. Als het hardloop momentje voorbij is doet ze toch geen behoefte.
Vanaf vandaag ga ik de volgoefening regelmatiger buiten doen en niet alleen binnen, in de tuin en op de oprit.
Ruby maakt op het eind van de middag kennis met mijn broer en schoonzus. De kamer wordt nauwgezet geïnspecteerd voordat ze haar aandacht richt op de mensen die er ook zijn. Door de corona-perikelen blijven we veel vaker thuis dan anders en bezoeken we nauwelijks andere mensen of ontvangen we bijna geen bezoek. Eenmaal is een vriendin met haar kleindochter bij ons op bezoek geweest. Voor Ruby de eerste keer dat Ruby dat ze een kind van nabij heeft meegemaakt. Voor de socialisering van Ruby is het natuurlijk minder gewenst dat we niet veel andere mensen zien. Tot nu toe beperkt zich dat tot de buren en een aantal mensen die we tijdens de korte wandelingetjes en het uitlaten voor haar behoeftes tegenkomen.
Zondag 11 oktober
In het kader van de broodnodige socialisering van Ruby maken we een rondreis langs onze kinderen en kleinkinderen.
De nog jonge kleinkinderen vinden Ruby wel heel leuk, maar ook verschrikkelijk spannend. Je weet immers nooit wat zo'n hondje met scherpe tandjes doet. Zeker als je met een stok in je handen staat en Ruby springt om je heen, dan weet je niet zo goed waar je die stok moet laten. Als Ruby klaar is met het verkennen van de nieuwe omgeving en wat tot rust is gekomen, mogen ze Ruby aaien en haar een speeltje laten zien en het speeltje weggooien. Mee naar buiten gaan om Ruby te laten plassen en poepen is ook leuk. Een kleindochter vindt het maar vies dat Ruby haar billen na het poepen met d’r tong afveegt.
Eén gezin slaan we over in verband met Corona-besmettingen. We bezoeken ze wel terwijl wij met Ruby in de tuin staan en het gezin veilig op afstand in de huiskamer blijft. We socialiseren met hen op afstand vanuit de tuin.
We wandelen van daaruit naar een spoorwegovergang vlak in de buurt. We willen Ruby kennis laten maken met treinen. Met onze vorige hond maakten we ritten met de trein en de bus om hem er aan te laten wennen. Nu zal dat uiteraard minder makkelijk gaan. We hoeven niet lang te wachten. Als we aan komen lopen komt er net een trein aan. Ruby reageert sterk op het rinkelen van de overwegbellen. Als de trein voorbij raast is haar aandacht er niet meer echt bij. Binnenkort wil ik met haar naar het station in Goes om arriverende en vertrekkende treinen te laten zien.
De wat oudere kleinkinderen vinden Ruby heel lief en vinden het geweldig om met Ruby te spelen. Dat geldt overigens ook voor hun ouders. Als ze later op schoot ligt en bijna in slaap valt, wordt Ruby geaaid en gekoesterd. Ze krijgt oude stoffen speeltjes waar ze mee mag spelen. Twee zijn al de eerste keer dat ze ermee rond sjouwt kapot en kunnen weggegooid worden. Twee andere zijn sterker en Ruby mag die mee naar huis nemen.
Iedere keer een ander huis verkennen, een nieuwe buurt verkennen allemaal andere mensen leren kennen en omgaan met kinderen is uiterst vermoeiend voor Ruby. Het autorijden gaat haar zonder enig probleem af. Voor een rit van twee uur, een rit van 1 uur en een rit van anderhalf uur en dat allemaal op één dag, daar draait ze haar poot niet voor om!
Als we ’s avonds thuis komen is Ruby wel heel moe en slaapt ze als een roos in haar bench tot de volgende ochtend half acht.
Maandag 12 oktober
Tijdens zo’n drukke zondag zoals gisteren kunnen we natuurlijk weinig oefenen. We zijn immers een hele dag onderweg en bezig.
En dat is te merken als ik na het eten en het wandelen 's ochtends met Ruby ga oefenen. Het zitcommando en kom voor fluitcommando gaan goed en zonder problemen. Het volgcommando wordt heel slordig uitgevoerd. Ruby springt weer dat het een lust is. Na ongeveer vijf keer, krijgen zij en ik de slag weer te pakken. Mijn voornemen om meer buiten te gaan oefenen kan ik vandaag nog niet waarmaken.
Het is heel fijn om te merken dat zich steeds meer een routine gaat ontstaan. Behalve de regelmaat van eten, slapen en uitlaten, begint bij Ruby het besef te ontstaan dat er dingen van haar verwacht wordt. Als Ruby ’s ochtends of ’s middags in haar bench heeft geslapen, staat ze op rekt zich eens lekker uit en loopt via de bijkeuken naar de garage om bij de buitendeur te gaan zitten. Ze wacht om aangelijnd te worden zodat ze buiten haar behoefte kan doen. Zo jong en klein en toch al zo slim en duidelijk.
Vandaag wandelen we voor de eerste keer over de Oosterscheldedijk met Ruby. Er waren geen andere honden, wel fietsers. Fietsers betekent even goed opletten dat ze niet voor de wielen van een fiets gaat lopen. Ruby geniet met volle teugen van dit 9-minuten wandelingetje. Voor de eerste keer loopt ze bij ons eindelijk eens los. Ruby maakt er dankbaar gebruik van door te dollen en te rennen over de talud van de dijk. Langs de kant van het pad zijn er weer een boel dingen voor haar te vinden die je mooi kunt exploreren met je bek. Een schelpje op z'n tijd is ook wel eens lekker.
Vandaag is het weer vroeg uit de veren. De puppycursus begint 's ochtends om half tien. De rit van Goes naar Dinteloord neemt 40 minuten in beslag. We willen iets vroeger dan de begintijd arriveren, dan kan Ruby nog even haar behoefte doen voordat de cursus van start gaat. Hoe de cursus er uit gaat zien zodra de corona-maatregelen actief zijn is nog niet bekend. De regelgeving voor hondentrainingen is kennelijk nog niet duidelijk. Ofwel de groep mag uit niet meer dan vier personen bestaan, ofwel de groep mag in totaal uit dertig mensen bestaan. Indien de groep voor hondentraining maximaal uit 4 personen bedraagt, dan wordt de groep opgesplitst.
Bij de oefengroep is nu ook een zusje van Ruby aanwezig: Tess. Goed dat we niet voor deze naam gekozen hebben, we hadden deze naam ook op ons lijstje staan. Twee honden met de naam Tess op de cursus is verwarrend. Tess is iets kleiner dan Ruby. Voor de rest zien ze er uit als twee druppels water, gelukkig hebben ze iets andere halsbandjes om.
We beginnen met de thuis geoefende commando’s volg, zit en kom voor (met de fluit). Ik probeer nu de volg- en het zitcommando te combineren en dat gaat best wel al aardig. Ruby is nog wel sterk geneigd om voor me te gaan zitten in plaats van links naast me. Het grootste deel van de tijd besteden Ruby en ik aan het oefenen van deze combinatie. Yvonne was in ieder geval tevreden over de geboekte vooruitgang. De kom-voor oefening op de fluit gaat ook goed. Ruby is wel zo sterk bezig met Yvonne, dat ik eerst haar naam moet noemen voordat ik haar kan fluiten.
De nieuwe oefenstof betreft het commando "down". Bij Rufus had ik op de puppycursus het commando "af" geleerd. Ik conformeer me maar aan de commando's die bij Multidog gebruikt worden. Tijdens een vakantie sprong Rufus eens op een bed in een hotel en in een impuls riep ik dat ie er van "af" moest gaan en prompt ging Rufus op het bed liggen. Dus nu maar "down".
De oefening gaat moeizaam. Ruby is erg klein en ik ben niet meer zo lenig. Bedoeling is dat Ruby onder mijn been door kruipt en zodra ze ligt het commando down krijgt te horen en een beloningssnoepje ontvangt. Het ging wel, maar je moet niet vragen hoe. Vervolgens probeer ik de tweede optie. Die houdt in dat je het beloningssnoepje zo laag mogelijk houdt en zachte druk op de schouderpartij van de hond uitvoert. De keer dat ik dat probeer kun je nog niet echt spreken over 'zachte' druk. Enfin nog twee weken om dit flink te oefenen. De volgende week is het namelijk herfstvakantie.
Na afloop van de cursus spelen Tess en Ruby met elkaar, eerst buiten het hek. Later halen we ze voor de veiligheid maar binnen het hek. Tess is aanvankelijk wat afwachtend, Ruby gaat er gelijk vol in. Even later speelt ook nog een herderpup mee. In het begin wat schuchter, voordat hij of zij volledig loskomt.
's Middag maken Ruby en ik nog een kort wandelingetje onderlangs de zeedijk. Bovenop de dijk waait het zo hard, dat ik er voor kies om aan de landzijde met Ruby te wandelen. Ze kan dan weer even 6 minuten loslopen.
Voor de eerste keer zijn we met Ruby naar het strand van Neeltje Jans gegaan. Neeltje Jans is een kunstmatig eiland en voormalig werkeiland tijdens de bouw van de Oosterscheldekering. Het is onze favoriete plek aan de Zeeuwse kust, waar we buiten het seizoen bijna wekelijks een bezoekje aan brengen. Als Ruby wat groter is en langer kan wandelen gaan we die regelmaat van naar het strand gaan in de herfst, winter en voorjaar zeker weer terug oppakken. Ruby moet dan in ieder geval zo'n 6 kilometer kunnen wandelen.
Voorlopig beperken we de wandeling op de Neeltje Jans nu tot 10 minuten. Op de heen- en terug van de auto naar het strand dragen we Ruby.
Op het natte en harde zand aan de waterkant loopt Ruby los. Ze geniet er volop van. Het aanrollende water levert wel even een schrikeffect op bij haar: ze rent er voor weg.
Ruby komt ogen, oren en neuzen te kort. De schelpen en de verschillende soorten zeewier hebben een sterke aantrekkingskracht voor Ruby. Waarschijnlijk zijn het voor haar allemaal nieuwe en spannende geuren. Ze heeft er enorme plezier in om uitgebreid In het zand te graven.
Foto's uit week 9
