Vrijdag 16 oktober 2020
Ruby is niet altijd goed zichtbaar. Vooral ‘s ochtends vroeg en ’s avonds dan valt ze op de donkere vloer in de keuken bijna helemaal weg. Alle lichten in de keuken moeten dan ook ’s ochtends aan. Overdag is dit ook het geval in de vrij donkere garage. In de garage liggen donkerkleurige matten. De diepzwarte kleur van Ruby vervloeit dan helemaal met de donkere kleur van de matten. Zeker als je vanuit de zon buiten de garage inkomt.
Tijdens een middag wandelingetje komen we Jason tegen. Jason was de grote vriend en speelmaat van Rufus. Na de dood van Rufus blijft Jason mij altijd heel enthousiast tegemoet rennen om te begroeten. Nu blijft hij op grote afstand staan en gaat wat gedwee aan de kant van het pad als ik met Ruby aan kom wandelen. Jason kijkt een beetje met een schuin oog naar Ruby, maar lijkt haar te negeren. Hij maakt in ieder geval geen aanstalten om haar te ontmoeten. Als we voorbij lopen draait Jason zich toevallig gelijktijdig met mij om en geeft een kleine kwispel met z'n staart. Ik roep 'm en geef hem een brokje, in galop verdwijnt hij richting zijn bazin.
Afgelopen week is Ruby weer aangekomen. Haar rantsoen gaat vanaf vandaag ongeveer met 30 gram omhoog en dat zal ze niet erg vinden. Ruby eet nog steeds als een kolendelver: alsof ze uitgehongerd is en veel te weinig eten krijgt.
Zaterdag 17 oktober 2020
Tijdens de ochtendwandeling ontdekt Ruby een dood muisje tussen het gras en bladeren. Ze neemt het niet in haar bek, maar snuffelt er aan. Voor alle zekerheid haal ik het maar weg. Ik ben benieuwd of Ruby onthoudt waar ze het ontdekt heeft.
Vandaag is het een zeer heftige dag voor Ruby. 's Ochtends gaat het rustig als vanouds met wandelen, eten, spelen en oefenen. Tegen het middaguur komen drie kleinkinderen met hun ouders op bezoek. In de leeftijd van 2, 5 en 9 jaar: een drukte van belang. Ruby is vooral in het begin van de dag dan ook heel erg opgewonden. Ze wil heel graag met de kinderen spelen, maar deze vinden haar tandjes en nageltjes veel te scherp. Tijdens de lunch ligt Ruby zoals gebruikelijk in de bench. Als de hele meute klaar is met eten en de vloer is van alle mogelijke etensrestjes als kruimels en dergelijke ontdaan, komt Ruby uit de bench. Ze weet ondanks onze schoonmaakactiviteiten toch nog het nodige eetbare te ontdekken, op te eten en op te likken,
Wat vaker dan gebruikelijk gaan we nu met Ruby naar buiten, dat geeft afleiding en maakt haar misschien wat rustiger. Pas als de kinderen naar bed zijn komt er wat rust bij haar. Ze ligt de rest van de avond in haar bench met het deurtje open tegen een knuffel te slapen.
Zondag 18 oktober
De kinderen zijn al vroeg wakker. Ergens tussen zes uur en half zeven gaan de lichten beneden aan en zijn er stemmen te horen. Ruby zal dat zeker ook horen en merken. Ze laat echter niets van zich horen. Rond zeven uur ben ik ook beneden. Het is en blijft muisstil in de bijkeuken. Uiteindelijk haal ik haar tegen half acht uit de bench. Nadat Ruby gegeten heeft maken we een rondje. En jawel, Ruby weet nog precies waar ze de vorige dag het muisje had gevonden. Het ligt er nog steeds en zonder te aarzelen loopt ze er naar toe in het grasveld naast het pad.
Vanuit de kamerbench volgt Ruby alle bewegingen van de kinderen, tot ze vermoeid in slaap valt op één van haar knuffels. We oefenen het volg- zit en downcommando achterelkaar terwijl de kinderen toekijken. Het lukt Ruby om wel een drietal malen de sequentie te voltooien zonder echt afgeleid te zijn.
Vandaag is niet alleen Ruby al wat gewend aan de kinderen, maar ook andersom. Ze rennen nu niet meer weg als Ruby eraan komt, maar blijven staan. Ruby denkt vaak dat de kinderen willen spelen als ze weglopen. Zij rent dan al springend achter hen aan.
Als iedereen weer weg is en de rust terugkeert, blijft Ruby nog een tijdje sudderen in haar bench. Het geeft ons de gelegenheid om de vloer aan te vegen en gemorste kruimels en andere ongerechtigheden weg te halen. Als Ruby uit haar bench komt doet zij het nog even dunnetjes over. Als een kleine levende stofzuiger snuffelt ze de vloer van de kamer heel systematisch af.
De rest van de middag slaapt Ruby heel diep, met trekkingen en geluidjes. Ze slaat zelfs haar twee uurlijkse plasrondje over. Ruby - en dat is ongelooflijk - slaapt zelfs door als het etenstijd voor haar is. Haar dagelijks wandelingetje zonder lijn aan de zeedijk slaan we maar over.
Maandag 19 oktober
Zodra wij praten over Ruby – ook als we haar naam niet noemen – dan horen we direct haar staartje tegen de wand van de bench slaan.
Meestal gaat Ruby uit zichzelf de bench in. Het deurtje van de bench staat open zodat ze er altijd in en uit kan. Enkel tijdens onze maaltijden of als we activiteiten in huis hebben waarbij zij storend kan zijn, dan gaat het benchdeurtje dicht.
In de buurt ligt een uit een boom gevallen vogelnest. Waarschijnlijk liggen er nog wat restanten in. Ernaast liggen ook nog een paar hondendrolletjes. Deze combinatie vormt het summum voor Ruby. Haar onderzoekingsdrift wordt er sterk door geactiveerd. Ze protesteert dan ook iedere keer hevig als ik haar belet er naar toe te gaan.
Hert wandelingetje op de zeedijk wordt al vertrouwd terrein voor Ruby. Ze neemt wat meer afstand van ons, ze rent de talud op en af. Ruby blijft ons wel heel goed in de gaten houden. Als we andere mensen tegenkomen is dat weliswaar heel interessant, maar ze blijft wel op afstand van vreemde mensen.
Woensdag 21 oktober
Vanwege de herfstvakantie is er deze week geen puppycursus. De herfstvakantie doet de naam eer aan. Het is ook echt herfstig weer, regen en stormachtige wind maken het niet direct aangenaam weer. Ruby is wat dat betreft niet zo'n held, zij vindt het maar niks in de regen. Als we buiten zijn om haar behoefte te doen en ze is klaar; rent ze zo snel als ze maar kan terug naar de garagedeur. Voor de windvlagen is Ruby kennelijk ook gevoelig. Ze is dan wat onrustig en zet overal haar tandjes in. De eikels aan de voorkant van ons huis zijn heel erg in trek bij Ruby. Ze bijt deze kapot en probeert ze ook op te eten.
Het denkspel dat we vanaf het begin met haar gedaan hebben, betekent maar weinig uitdaging meer. In een mum van tijd maakt ze de beloningssnoepjes buit. Ze vermaakt zich verder enkel nog maar met het plastic afsluitdopje van het spel. Een nieuw denkspel geeft haar wel meer uitdaging. Dit spel kan aan twee kanten gebruikt worden. De eerste kant levert weinig problemen op voor Ruby. Ze haalt de houten afdekdoppen met gemak uit de verstopgaten. De snoepjes zijn dan ook in een oogwenk verdwenen. De andere kant van het spel is een ander verhaal. Die kant is voorzien van afdekplaatjes. Deze moeten verschoven worden om bij de beloning te komen. Dat is voor Ruby een stuk moeilijker. Het lukt haar na wat pogingen wel, maar ze is er een behoorlijke tijd mee bezig. Op de zeedijk is te merken dat Ruby druk door de wind is. Ze rent door het gras en maakt rare bokkesprongen. Soms recht omhoog en tussendoor trekt sprintjes, waarbij haar achterlijf helemaal naar rechts of links wijkt. Heerlijk zoals ze zich daar kan uitleven!
Vanaf de week dat Ruby bij ons thuis is, ben ik bezig om haar te laten zitten voordat ze haar eten krijgt. Een ware opgave voor Ruby! We zijn nu zo ver dat ze niet meer als een dolle op de etensbak springt en daarbij deze uit mijn handen trekt en duwt. Ze blijft nu zitten tot de bak bijna in de standaard zit. Een haakje in de ring om de bak vast te zetten belemmert de vooruitgang wat. Het geluidje als de bak dit haakje raakt is voor Ruby het sein dat ze kan eten. Het commando “vrij” is dat nog niet. Die laatste stap moeten we nog zetten. Bij het neerzetten van een spel kan Ruby nu wel rustig zitten wachten tot ze het commando “vrij” krijgt. Dagelijks oefenen we verschillende keren de reeks commando’s achter elkaar: volg – zit – down. De eerste twee oefen ik niet meer apart omdat Ruby die nu nagenoeg volledig beheerst. Deze gaan we vanaf vandaag af en toe zonder beloningssnoepje proberen. Het commando “down” zit er nog niet helemaal in. Die moeten we dus nog wel los van de andere commando’s oefenen.
Een bezoek aan de dierenarts vindt Ruby niet zo geweldig. Echt tegenspartelen doet ze niet tijdens het onderzoek, maar ze laat goed merken dat het haar niet pleziert. De herhalingsvaccinaties zijn snel toegediend. Ruby is gezond en ziet er goed uit. Volgens de dierenarts zijn de Fieldtrial Labradors over het algemeen gezonder dan de showhonden. Ruby is heel blij als ze van de onderzoekstafel af mag. Ze is zelfs zo blij dat haar gedrag er voor zorgt dat de weegschaal display niet afgelezen kan worden. Ze springt voortdurend op en af de weegschaal. Eind november maken we een afspraak voor de volgende vaccinatieronde en krijgt ze tegelijkertijd een ontwormingskuur.
Na thuiskomst van de dierenarts is Ruby een beetje timide en lijkt ze
niet helemaal lekker. De dierenarts had daar al voor gewaarschuwd. Op het eind van de middag gaat het een stuk beter en is er niets meer te merken van de vaccinatie. We kunnen alsnog ons dagelijks wandelingetje aan de zeedijk doen
Foto's uit week 10
