Vrijdag 20 november 2020
We zijn teruggekomen op het drie maal per dag eten geven. Het bevalt toch nog niet en zijn teruggekeerd naar vier maaltijden per dag. Net als voorgaande weken is Ruby weer meer dan een halve kilo aangekomen. Ze weegt nu iets meer dan zeven en halve kilo. Haar ruggegraat en ribben zijn goed te voelen, maar nauwelijks zichtbaar als Ruby op haar zij ligt. Ruby krijgt dus nog steeds niet teveel, terwijl we de voedingsrichtlijn toch met een goede 30 gram per dag overschrijden.
Vandaag zijn we in twee uur naar Haarlem gereden en na 4 uur weer in twee uur terug naar Goes. Ruby geeft geen kik en ligt rustig opgekruld in haar bench te soezen en te slapen. Als de Covid-19 mogelijk aanstaande zomer geen bedreiging meer vormt, zal het reizen per camper geen problemen opleveren voor Ruby. We hebben er nu al zin in!
Nu blijft nog over het drukke gedrag van Ruby voor etenstijd. Ze daagt op die tijden heel sterk uit, blaft veel en is geneigd tot rondrennen. Ik vind dat moeilijk te doorbreken en kan haar toch moeilijk iedere keer opnieuw op d'r rug leggen. Iets anders bedenken dan Ruby in de bench te zetten, of eerder te eten geven lukt me evenmin.
Weekend 21/22 + maandag 23 november 2020
Ruby geeft steeds meer aandacht aan mij tijdens het wandelen. Daardoor krijgt ze minder de kans om dingen in haar bek te nemen. Hoewel het nog steeds wel voorkomt, ze is ook zo verdraaid snel. Eén keer, een dag of wat geleden, beet ze in de riem. Misschien wel uit frustratie, wie weet.
Het allermoeilijkst vind ik het vermijden van oogcontact. Als Ruby je met haar zwarte kraaloogjes aankijkt is het bijna ondoenlijk om er geen aandacht aan te besteden. Maar goed we doen ons best. De wandelingen 's avonds doe ik voorlopig maar met de korte riem. In het donker kun je haar bijna niet zien. Zelfs met een lichtje aan haar halsband zien mensen pas als ze dichtbij zijn dat ik een hond bij me heb.
Binnen heeft ze het op zich genomen voortdurend op de bank te springen met haar scherpe nageltjes. Ze snapt in ieder geval dat het niet de bedoeling is. Zodra ik kom aanlopen springt Ruby er weer vanaf. Het blijft leuk om er op te springen, je krijgt dan zeker een reactie op wat je doet. Het zal wel weer overgaan. In de periode dat Ruby nu bij ons thuis is, heeft ze voortdurend dingetjes uitgeprobeerd die we niet wilde hebben. Na een tijdje doet ze die ook niet meer. In het begin trok ze bijvoorbeeld voortdurend aan het vloerkleed. Met als gevolg dat het soms tot halverwege dubbel ligt. We hebben een schapenvacht in een stoel liggen. Een tijdlang een zeer gewild object voor Ruby, het vacht uit de stoel trekken is een fijne uitdaging. Heel af en toe ruikt ze er nog aan en lijkt het erop dat ze er weer aan gaat trekken. Het gebeurt echter niet. Zo zijn er heel wat dingetjes en gedragingen die Ruby in het begin niet kon laten en soms tot vervelens toe deed. Na verloop van tijd lijkt dat gedrag echter uit te doven.
Het valt ons op dat Ruby mensen herkent op telefoon- en beeldschermen. Ook op de stemmen van bekenden reageert ze. Bij onze andere honden hebben we dat nooit zo waargenomen. Dus ook honden gaan met hun tijd mee.
Het valt me op dat in Goes er meer honden lopen dan een jaar geleden. Behalve de ochtendwandeling loop ik de rest van de dag de gebruikelijke tijden die ik ook voorheen liep. Behalve de bekende honden kom ik veel meer nieuwe honden tegen. Wellicht dat door de Covid mensen geneigd zijn om hun hond vaker uit te laten.
's Maandags krijgt Ruby In Overveen een boel complimenten van voorbijgangers. Velen vinden het een mooi hondje. Een paar studentes van de Hogeschool InHolland vinden Ruby prachtig. "Wat een schatje", roepen ze. Als ik ze bedank voor het compliment krijg ik te horen dat het niet om mij gaat, maar om het hondje. Ook in deze omgeving maakt ze kennis met een boel grote honden, die allemaal even vriendelijk en aardig voor haar zijn . Ruby is niet bang voor de poezen van onze kinderen. De poezen zorgen er echter wijselijk voor om flink uit de buurt te blijven. Maandagavond ontmoeten we opnieuw de egel. Nog voorzichtiger dan de eerste keer onderzoekt Ruby opnieuw het diertje. Kennelijk snapt ze dat de stekels wel eens venijnig kunnen prikken.
Woensdag / donderdag 25/26 november 2020
Ruby is ’s ochtends niet te genieten. Eigenlijk is dat al sinds dinsdag. Ze daagt voortdurend uit, blaft, rent door de kamer springt op en af de bank. Ook als ze gegeten heeft en een rondje heeft gewandeld blijft dit gedrag voortduren. Het lukt me niet om het te doorbreken. Ik kan toch niet Ruby herhaaldelijk op haar rug leggen, voortdurend in de bench leggen en speeltjes weggooien. Het lijkt me dat ik niet overtuigend genoeg ben en teveel geïrriteerd reageer. Ik zie er al tegenop om naar de vervolgcursus met haar te gaan. Er is geen land met haar te bezeilen op dit moment.
Voordat de les begint kaart ik bij Yvonne het gedrag van Ruby aan en dat het me niet goed lukt om het te doorbreken. Ze geeft een aantal tips, waar ik hopelijk wat mee kan doen. Onder andere Ruby uit de kamer verwijderen en in een andere ruimte zetten als ze gedrag vertoont dat je niet wilt zien. In ieder geval weer een strategie erbij om het arsenaal aan te vullen. Mijn onzekerheid vanwege het soms veelvuldig corrigeren van Ruby is ook niet nodig. Als ze gedrag laat zien wat jij niet wilt hebben dan corrigeer je dat. Zo steek ik zelf ook wel in elkaar. Ik denk dat ik me niet snel van de wijs laat brengen en veelal stug doorga met hetgeen ik denk dat noodzakelijk is. Maar het is goed en wel fijn dat een ander dit af en toe eens bevestigt.
Wonder o wonder, Ruby doet het hartstikke goed op de cursus. Ze zit en volgt zonder een snoepje. Het lopen aan de 2-meter riem doet Ruby zonder mankeren. Of er nu een ander hondje in de buurt is of niet. Thuis doet ze dat trouwens ook best goed. Met een paar bokkesprongen bevrijdt ze zich altijd vrij snel met haar voor- of achterpoten uit de lijn. Op het eind van de les is goed te merken dat Ruby moe is. Ze is wat ongeconcentreerd en afgeleid. Als we teruggaan is ze blij dat ze in de auto in de bench kan liggen.
Thuisgekomen blijft Ruby de rust zelve en volgt ze me voortdurend bij al mijn bewegingen. Ik denk dat ik meer met haar die aandachtsoefeningen moet doen zodat ze flink moe wordt in d’r hoofdje.
Ik verander maar weer eens de volgorde van de dagelijkse activiteiten.
Zodra Ruby uit haar bench komt krijgt ze de gelegenheid om buiten direct haar behoeftes te doen. Daarna gaat ze de kamerbench in terwijl ik ontbijt. Vervolgens gaan we een kwartier wandelen en wat aandachtsoefeningen doen. Bij terugkomst krijgt Ruby haar eten. Minimaal om de twee uur gaan we naar buiten op een grasveldje in de thuisomgeving, met tussendoor af en toe thuis wat commando-oefeningetjes. Tussen de middag gaan we een kwartier wandelen en aandachtsoefeningen doen. 's Middags weer minimaal om de 2 uur even naar buiten en wat commando-oefeningetjes. Rond vier uur weer een wandeling van een kwartier, met daarna haar derde voermoment. Tenslotte rond half acht een wandeling van een kwartier en haar laatste maaltijd. Om 10 uur een laatste ronde van ongeveer 10 minuutjes. Tenslotte tegen 11 uur nog een plaspauze en dan haar nacht bench in.
Het ziet er erg strak geregisseerd uit, dat is het ook. De praktijk pakt meestal wat anders uit en is flexibeler dan mijn voornemens. Het gaat echter om het idee.
We denken dat het wisselen van de tanden is begonnen. Ruby mist in haar onderkaak een snijtand. Door de band genomen begint het wisselen van het melkgebit op de leeftijd van 4 maanden. Over twee weken is Ruby 4 maanden.
Foto's uit week 15
