27 november 2020 - 3 december 2020
Vanaf vrijdag 27 november proberen we het nieuwe dagritme uit. De ochtend is naar tevredenheid verlopen. Na de wandeling en het eten van Ruby zoekt ze direct haar bench op, legt zich neer en slaapt. Ook de dagen daarna geeft het in ieder geval 's ochtends meer rust in de tent. De rest van de dag lijkt het dat Ruby minder gericht is op eten. Ze heeft al snel door dat ze pas eten krijgt na een wandeling. Het uitlikken van de bewaardoos van het vlees is minder voorspelbaar. Er is nog geen regelmaat in het leeg maken van de doos. Voorlopig verorbert Ruby iedere week een andere hoeveelheid vlees.
In Haarlem is een piepklein parkje omheind met een hek. Het is bedoeld als hondenuitlaatplek. De ruimte tussen de spijlen zijn zo breed dat kleine hondjes er gewoon doorheen kunnen lopen. Als ik met Ruby op zaterdag 28 november het hek open en binnenstap, begroeten zo'n zes honden haar enthousiast. Ruby weet even niet goed hoe ze moet reageren, dat is van korte duur. Na een flinke plas - na twee uur reistijd - speelt ze met verschillende honden. Een paar honden ruiken de beloningssnoepjes die ik in mijn broekzak heb zitten en zijn niet van me weg te slaan. Als ik vertrek uit het parkje, heeft Ruby geen zin om mee te gaan.
Een dagje Haarlem is heel vermoeiend voor Ruby. Er is zoveel op de vloer te onderzoeken op eetbaarheid. Kinderen kruimelen nu eenmaal veel en laten op allerlei plekjes stukjes appel, stukjes koek en dergelijke liggen. Het lijkt me geen sinecure om een pup op te voeden terwijl je ook nog je pedagogische kwaliteiten moet gebruiken om je eigen jonge kinderen op te voeden. Nu bezit ik natuurlijk ook niet meer de flexibiliteit en het conditioneel vermogen van een jonge ouder met kinderen om dat vooral elkaar te boksen. Het belang van huisdieren voor de ontwikkeling van opgroeiende kinderen kun je niet overschattten. Toen wij zelf nog in de jonge kinderen zaten, hielden we poezen, cavia's en kanariepieten als huisdier.
Ik zal blij zijn als Ruby haar blijvend gebit heeft. Ik ga er vanuit dat ze na de gebitswisseling minder bijterig zal zijn met haar scherpe tandjes. Mijn handen, vooral mijn linkerhand, zit onder de kleine wondjes. Sommige daarvan zijn erg pijnlijk en genezen niet erg snel. Vooral als één van haar slagtandjes mijn huid scheurt, doet dat heel veel pijn.
Met de dag wordt Ruby behendiger in het lopen met de 2-meter lijn, nu moet ik nog even behendig worden. Geen bokkesprongen meer om haar pootjes te bevrijden uit de lijn. Met een sierlijk sprongetje springt ze uit eventuele lijnlussen. Het valt me wel op dat ze nu meer zijwaarts loopt om de lijn slap te houden. Het doet denken aan een door de stroming afdrijvende boot. Af en toe krijgt ze wat trekneigingen, vooral als ze snel naar huis wilt omdat het regent. Corrigeer ik het trekken door de andere kant op te lopen, blijft Ruby braaf, maar zo ver mogelijk achter mij lopen. Pas na enige tijd kom ik erachter dat zij dat heel bewust doet. Ruby anticipeert erop dat ik toch weer in dezelfde richting terug ga wandelen. Ze hoeft op deze manier niet veel te doen als ik me omkeer. We gebruiken de eerste keer de waterblazer om Ruby droog te blazen. Ze is er nog niet aan gewend aan. Zolang iemand Ruby vasthoudt, blijft ze stil zitten en ondergaat het lijdzaam. De warme lucht lijkt ze wel lekker te vinden.
Woensdag 2 december is de eerste les van de vervolgcursus. Ruby is kennelijk niet in de stemming. Aanvankelijk gaat het zoals de andere keren prima. Tijdens het door elkaar lopen met de slappe lijn volgt Ruby perfect, niet één keer moet ik haar corrigeren. Als de anderen stilstaan en ik loop langs de andere honden kijkt ze wel af en toe. De andere honden lopen langs ons terwijl wij stilstaan. Ruby heeft niet de neiging om naar de andere honden toe te gaan. Ze blijft gewoon zitten of staan waar ze is.
Bij de volgende oefening - het volgen - gaat het ineens minder. Ruby volgt wel, maar ze is meer met het grasveld bezig en let niet op mij. Het commando "zit" schijnt ze ineens vergeten te zijn. Ik moet haar steeds helpen om te zitten en te blijven zitten. Dat werkt niet zo goed op mijn motivatie en op de mate van mijn geduld. Ik neem aan dat Ruby dat wel zal aanvoelen, waardoor de oefeningen nog slechter gaan verlopen. Het blijfcommando wordt nu op de cursus anders uitgevoerd en Ruby snapt het niet. Kortom de rest van de les, ook voor wat betreft de andere oefeningen ben ik meer bezig Ruby te corrigeren dan dat ze haar oefeningen goed kan uitvoeren.
Vanuit de traingsles rijdend naar Overveen baal ik als een stekker.
Daags na de vervolgcursus donderdag 3 december bezoeken Ruby en ik de dierenarts om haar laatste vaccinaties te krijgen Het is ook tijd voor een wormenkuur. We krijgen een tablet mee. Die mogen we pas na het weekend geven, omdat Ruby zich mogelijk wat zwakjes zal voelen door de vaccinaties. Ruby herkent de praktijk van de dierenarts. Ze is er niet erg gemotiveerd om naar binnen te gaan, Ruby stribbelt lichtjes tegen. Gelukkig ervaart ze het deze keer als minder heftig dan de eerste keer. Bij de weging blijkt Ruby 9 kilo te wegen. Morgen weeg ik haar zelf weer.
Er komt een druk weekend aan. Eerst naar Haarlem voor een verjaardagsfeestje van een kleindochter, Van daaruit naar Utrecht voor een Sinterklaasviering, de dag daarna naar Overveen voor een tweede pakjesavond. Sinterklaas wordt dus in blokjes gevierd.
4 december 2020 - 10 december 2020
Omdat we in het Sinterklaasweekend van 4 december tot en met 6 december twee overnachtingen achter elkaar hebben, nemen we de kamerbench voor Ruby mee. De autobench lijkt wat krap voor haar om er een hele nacht in te verblijven. Volstaan we anders met één tas om bij onze kinderen te verblijven, hebben we nu een auto vol. Natuurlijk de nodige Sinterklaascadeau's, een bench voor Ruby en twee tassen met handdoeken, riem en lichtjes voor avondwandelingen, speeltjes en nog zowat dingen en dingetjes. Een koeltas met 2 bevroren worsten, het eten voor één dag in 4 boterhamzakjes, koelelementen en de voerbakken.
Voor het vertrek op vrijdag wegen we Ruby op onze weegschaal. Ze weegt 200 gram zwaarder dan op de weegschaal van de dierenarts. Het lijkt me sterk dat ze in één nacht 200 gram aankomt. Na het weekend zullen we de hoeveelheid voer in ieder geval opnieuw aanpassen. Ruby krijgt vanaf maandag meer dan 500 gram vlees per dag.
Het zijn voor Ruby inderdaad drie volle en enerverende dagen. Voor ons ook trouwens. De mensen waar we zijn, kent Ruby nu weliswaar heel goed. De omgeving en de huizen in de verschillende steden zijn voor haar inmiddels bekend. Zoveel drukte dagen achtereen is ze duidelijk niet gewend. De bench wordt dan ook regelmatig gebruikt, ze kruipt er meestal zelf in. Vermoeden wij dat ze overprikkeld geraakt doen we haar in de bench. Van daaruit kan Ruby nog altijd alles en iedereen observeren. Overdag slapen is er niet bij, daarvoor is er teveel te zien en te beleven.
Sinterklaas vergeet Ruby natuurlijk niet, hondensnacks en speeltjes zijn haar deel. Haar favoriet is wel een varken dat als kauwspeelgoed dient. Als er in gebeten wordt piept het ding niet, maar komt er een luid knorrend geluid uit. De eerste keer dat Ruby er in bijt en er een luid geknor uit het varken komt, schrikt ze zich een hoedje. Ze schiet achteruit en blaffend staat ze een paar meter van het varken af. We besteden er geen aandacht aan.Langzamerhand komt ze wat dichterbij en snuffelt er uiteindelijk voorzichtig aan. Om weer voor alle zekerheid wat afstand te nemen. Het duurt echt een hele tijd voordat ze uiteindelijk het ding durft aan te raken en het voorzichtig in haar bek neemt. Er gebeurt nog niets, tot ze er wat harder in bijt. Eenmaal dat ze doorheeft dat er enkel sprake is van geluid, is ze er helemaal weg van. Ruby sleept het ding voortdurend mee en laat het regelmatig knorren.
Na de drie familiedagen keren we op zondagavond weer terug in Goes. Ruby is dolblij weer thuis in haar vertrouwde omgeving te zijn. Ze laat het duidelijk merken, terwijl ze eigenlijk nog maar iets van 2 maanden bij ons woont. Na het eten verdwijnt ze direct in haar bench en gaat slapen.....
De oefeningetjes moeten we vanaf maandag weer terug oppakken. De afgelopen drie dagen is daar niets van terechtgekomen!
Maandag beginnen we met wat korte oefeningetjes: zit - volg - zit - down en zit - volg - zit - blijf. Tijdens het wandelen laat ik Ruby na zit ook volgen aan de verkorte riem. Tijdens het volgen laat ik haar voorkomen. Deze oefeningetjes gaan goed. Ze is het dus niet vergeten.
De nieuwe oefening van vorige week, vanuit zit het commando 'blijf' en vervolgens blijven zitten tot ik het fluitsignaal "kom voor" geef. Tot mijn verbazing draait Ruby haar poot daar niet voor om. Ze blijft keurig zitten tot ik het fluitsignaal geef. Het is natuurlijk in de huiskamer met minimale afleiding. Maar toch; het geeft weer wat vertrouwen. Door keelpijn geplaagd laat ik me voor alle zekerheid testen op Corona. De uitslag komt al heel snel binnen: test is negatief; een pak van mijn hart.
Woensdag geen cursus voor mij. In de loop van de week komt er koorts bij de keelpijn, hoesten en neusverkoudheid. De cursus zeg ik af, Lia ziet het niet zitten om mijn plaats in te nemen. Het zal niet verbazen dat Ik niet opbreng om thuis te oefenen. Daar komt deze week dus helemaal niets van. Ook een tweede test valt tot mijn opluchting negatief uit. Ik heb dus een gewone griep, liever dat dan Covid-19.
11 december - 17 december
Op vrijdag krabbel ik voor wat betreft mijn gezondheid weer wat op. Ruby is deze week behoorlijk aangekomen, ze weegt nu meer dan 10 kilo. Wellicht dat ze nu wat minder beweging heeft gehad dan anders.
Een bepaald fijne en leuke week is het namelijk niet geweest. Alleen Ruby heeft er geen beetje last van. Integendeel, zij vindt het allemaal prima. Ligt ze meestal 's avonds bij het vrouwtje op schoot televisie te kijken. Afgelopen week was het nog leuker. ’s Ochtends en 's middags bij het baasje op schoot slapen. Dat baasje hangt toch maar een beetje lusteloos half te slapen op de bank. Ook geen oefeningetjes over de dag heen. Enkel wandelen om te plassen en je behoeftes te doen. Dat is pas echt genieten, beter kun je het toch niet krijgen?
Zaterdag heel bescheiden wat oefeningetjes gedaan tijdens het wandelen. Ruby gaat soms op commando zitten, soms moet ik haar in positie zetten. Tijdens het volgen kijkt ze niet omhoog naar mij. Ik kan zeggen wat ik wil met een hoge stem met een lage stem, rukjes aan de riem, Ruby blijft vooruit of naar de grond kijken. Als ik haar vervolgens laat zitten en het commando blijf geef; de riem loslaat en doorloop, blijft Ruby inderdaad zitten. Op het commando 'kom voor' komt ze aangerend. Het voor me zitten verloopt nog niet echt vlekkeloos. Dat vraagt nog om behoorlijk wat bijschaving. Het voorkomen aan de lijn als ze vooruitloopt met slappe lijn gaat eveneens goed. Ruby draait zich vliegensvlug om en komt aangerend om haar beloning op te halen.
Ook zondag gaat het volgen niet zoals ik het wil. We zullen weer terug naar de basis moeten. Eerst thuis goed de puntjes op de i zetten, voordat we buiten de opdracht opnieuw geven. Het zit-commando gaat ook niet altijd helemaal zoals het hoort. Het blijf-commando en kom voor-commando verlopen goed.
Voor het eerst sinds lange tijd, laat ik Ruby los van de lijn. Op een moerassig stuk weiland haak ik de lijn van haar halsband af. In een honderste van een seconde merkt Ruby dat ze niet meer aan de lijn zit. Ze neemt direct een run en sprint rondjes en alle kanten op door het weiland. Ik laat haar even uitrazen. Nou ja, even. Ruby krijgt er geen genoeg van. Ondertussen vindt ze een papiertje, wat ze in het voorbijrennen gelijk maar meeneemt. Als ik haar fluit komt ze niet direct. Het duurt echt even een tijdje voordat ze voor me komt zitten.
De waterblazer begint steeds meer te wennen. Ruby hoeft niet meer vastgehouden te worden. Ze blijft rustig zitten. Ruby vindt het nog steeds niet geweldig, maar ze laat het in ieder geval toe.
Is Ruby gegroeid? Vergelijk deze twee foto's maar eens. De eerste foto is op 27 september 2020 genomen, de tweede opname dateert van 26 november 2020. Er ligt dus twee maanden tussen de twee opnames
De vorige week heb ik geen les gemist. Ik was kennelijk niet de enige die afbelde. Ook de andere deelnemers konden niet aanwezig zijn.
De les van woensdag gaat ondanks de verhevigde corona-maatregelen door. Hondenscholen vallen onder de sector recreatiesporten en buiten mag deze sport beoefend worden met een maximum van 2 deelnemers.
Het oefenweitje is zo drassig dat we uitwijken naar het grote veld. Met Ruby gaan de oefeningen deze keer beter dan de vorige keer. Nog niet vlekkeloos, maar er moet tenslotte wel iets te verbeteren zijn. Yvonne merkt op dat Ruby duidelijk aanwezig is, anders dan sommige nestgenoten van haar. Door haar aanwezige gedrag is Ruby geneigd om zaken snel af te handelen. Ik heb het advies en de aanwijzingen van Yvonne als taak voor de komende periode op me genomen. Meer rust en geduld krijgen in het gedrag van Ruby. Bij iedere opdracht is ze heel sterk gericht op het scoren van een beloningssnoepje. Ze kan nauwelijks wachten tot ze iets krijgt. In de komende weken ga ik het beloningsmoment geleidelijk aan uitstellen.
Donderdag is er al een hele verbetering merkbaar. Dat is buiten mijn verwachting! Nu maar hopen dat ik consequent kan blijven opbrengen waar ik vandaag mee ben begonnen. Aan Ruby zal het niet liggen denk ik. Tijdens het eten geven, ben ik al langere tijd bezig om Ruby zittend te laten wachten tot haar bak in de standaard staat.
Vanaf vandaag laat ik Ruby zitten als we bij een gesloten deur staan. Zowel naar binnen als naar buiten laat ik Ruby eerst zitten. Ze moet blijven zitten tot ik het signaal ("kom maar") geef dat ze door de deur mag. Er komt geen beloningssnoepje aan te pas. Dit gaat met wisselend succes. Het is wel te merken dat er meer rust in komt. Ruby staat niet meer ongeduldig te trappelen of met haar neus tegen de deur gedrukt. Ik moet haar nog wel regelmatig goed neerzetten en er aan herinneren dat ze moet blijven zitten.
Buiten mag ze een paar minuten los van de lijn (zie afgelopen zondag). De tips van Yvonne in gedachten moet Ruby eerst zitten en krijgt ze een korte opdracht nadat ze los van de lijn: een paar meter volgen. Vervolgens krijgt ze het commando "zit" en direct daarop "vrij". En zowaar, ze schiet pas echt weg als ze het laatste commando krijgt. Opvallend is dat Ruby als ze los van de lijn is steeds in de buurt van mij blijft. Ze rent heen en weer, maakt gekke bokkesprongen, rent heel hard recht op mij af en maakt vlak voor me een scherpe bocht. Als ik het genoeg vind fluit ik haar voor en komt ze netjes voor me zitten: geweldig!! We waren bij Rufus wel wat anders gewend. Hij rende er als een streep vandoor en lette enkel nog maar op de omgeving en niet op z'n baasje. Ik hoop dat het bij Ruby blijft zoals ze vandaag heeft laten zien.
Vandaag hebben Ruby en ik nu een derde deel van de Hollandsche Hoeve verkend. De rest van dit park is nog niet haalbaar in verband met de afstand. Langs het hek van de Kinderboerderij staan geiten en wollige schapen met kromme horens. Ruby vindt het heel intrigerend. De geiten hebben totaal geen belangstelling voor het kleine hondje. Twee schapen vinden het wel interessant. Ruby staat vlak tegen het hek. In het begin vindt ze het wat eng en springt ze voor alle zekerheid achteruit. Als de schapen gewoon blijven staan gaat ze terug. Ruby steekt haar neus door het hek en zo staat ze neus aan neus met een schaap: gezellig aan elkaar te snuffelen.
Af en toe mag Ruby bij mij op schoot als ik op mijn PC aan het lezen ben. Ze nestelt zich dan behaaglijk en comfortabel tegen mij aan. Ruby probeert allerlei houdingen en poses uit, om na een tijdje vast te stellen welke zij het prettigst vindt. Als ze weer van mijn schoot af moet, is ze zwaar beledigd. Ze staat naast mijn stoel en blaft me niet erg vriendelijk toe.
Ruby eet een flinke hap uit een zogenaamde vogeltaart. Allerlei zaden en zaadjes liggen in warm frituurvet in een taartvorm. De taartvorm ligt buiten op een tafel om te stollen. Ruby heeft het echter ontdekt. We hopen maar dat ze er niet al teveel last van krijgt.
Foto's uit week 16 tot en met week 18
