Ruby 22 weken
8 januari 2021 - 14 januari 2021

Zaterdag wekt Ruby me met haar geblaf. Ik schrik wakker en ga naar beneden. Mareije en Borre komen net terug van een wandeling met Ruby. Ook de wandeling tussen de middag nemen Rutger en Mareije voor hun rekening. Lia en Tamar wandelen rond vier uur ’s middags met Ruby. Tamar zou Ruby zo mee naar huis willen nemen.

Zondagmiddag maak ik mijn eerste vrij korte wandeling met Ruby. Naar de brievenbus om een formulier te posten.

Maandagochtend pak ik de routine weer terug op en wandel ’s ochtends 20 minuten met Ruby. Ook de andere dagelijkse wandelingen gaan me goed af. Ruby is helemaal idolaat van hondenpoep. Tijdens de wandelingen is ze voortdurend op zoek naar lekkere hapjes. Hoe hard ik haar ook op d’r kop geef. Ze blijft het doen. Regelmatig keer ik na een poephap terug naar de hondendrol. Ruby weet heel goed dat het niet de bedoeling is om ervan te happen. Bij de tweede confrontatie blijft ze op afstand en snuffelt wat in de richting. Ze raakt de eerder zo aantrekkelijke drol niet meer aan. Een volgende drol is kennelijk zo smakelijk dat ze het niet kan laten ervan te willen eten. Meestentijds ben ik op tijd om een rukje aan haar riem te geven. Af en toe gaat het echter mis.

In verband met afspraken moeten Lia en ik ons afmelden voor de cursus op woensdag. Later horen we dat onze cursusgenoot zich ook afgemeld heeft.

Ruby 23 weken
15 januari 2021 - 21 januari 2021

Opnieuw is Ruby op vrijdag weer flink aangekomen, ondanks het niet verhogen van haart rantsoen vorige week. We verhogen het deze keer weer niet. De verwachting is dat haar gewicht zich gaat stabiliseren nu ze de leeftijd van een half jaar nadert. Het is heerlijk om ’s ochtends in alle vroegte met Ruby te wandelen. Je komt dan helemaal niemand tegen. Ik kan me dan helemaal richten op Ruby. Bijna een half uur lang ben ik bezig om Ruby van het stronthappen af te houden. Veel meer tijd en energie stop ik echter in het oefenen van volgen en het commando blijf en vervolgens voorkomen. Het is opvallend hoeveel pups ik de laatste tijd tegenkom in vergelijking met een jaar geleden. Ook de droldichtheid per vierkante meter is in één jaar tijds gigantisch toegenomen. De corona pandemie lijkt hiervan de oorzaak te zijn. In de plaatselijke krant lees ik dat dierenasiels helemaal door hun honden heen zijn. In deze tijd van het jaar zijn er in het asiel verschillende honden. Nu hebben zelfs de honden met ‘een vlekje’ vaak binnen een paar uur een nieuwe baas. Na de corona pandemie zullen de dierenasiels weer volstromen denk ik. Op zondag sneeuwt het voor het eerst in het leventje van Ruby. Ze hapt voortdurend naar de dwarrelende en vallende sneeuwvlokken.

Woensdag gaat Lia weer naar de cursus met Ruby. Ze komt met een boel tips terug, die warempel nog werken ook. Ruby snapt het commando “down” niet. Ik krijg het maar niet aan haar verstand gepeuterd. In week 21 beschrijf ik hoe Ruby het commando uitvoert. Yvonne komt met een manier om Ruby te dwingen om down te gaan. Op het begin van de riem gaan staan. De halsband wordt daardoor naar beneden getrokken. Na verloop van tijd gaat ze dan echt wel liggen. En ja hoor, Ruby doet wat ze moet doen. Het neemt nog wel even tijd in beslag voordat ze down gaat. Al gauw probeer ik het zonder riem en na lange tijd wachten – je denkt dan echt dat ze het niet heeft gehoord – gaat ze met wat protestgeluidjes toch tegen mijn voeten aan liggen. Dat gaan we dus dagelijks oefenen, zodat ze het commando prompt opvolgt. Dat geduld moet ik ook bij andere commando’s eigenlijk ook opbrengen. Als Ruby niet direct reageert op “zit”, ben ik geneigd het nog eens te zeggen of om haar in de zithouding te duwen. Wacht je lang genoeg, kiest ze toch eieren voor d’r geld en gaat zitten. Het lopen met de lange lijn heb ik kennelijk niet goed begrepen. Ik geef Ruby zowel achter me, links en rechts van me en voor me 2 meter de ruimte. Zolang de riem maar niet strak komt te staan. Yvonne geeft als tip: zodra je haar kopje naast je ziet verschijnen, ga dan een andere of de tegenovergestelde richting in. Ruby mag dus niet voor me lopen. Ze moet veel meer op mij letten tijdens het wandelen, zodat ze geen tijd heeft om naar andere honden te kijken of naar mensen die langskomen. Donderdag is het effect van het lopen met de lange riem al merkbaar. Ze corrigeert zichzelf zelfs een paar keer als ze te ver vooruitloopt. Andere honden en passerende mensen en fietsen blijven nog steeds razend interessant voor Ruby.

Ruby 24 weken
22 januari - 28 januari 2021
Ruby komt deze vrijdag iets minder aan dan de weken hiervoor. Nog altijd wel meer dan een halve kilo. We houden het rantsoen zoals het nu is.
Het wandelen met de 2-meter riem gaat vandaag iets minder dan gisteren. Nog altijd een grandioos verschil met de dagen voor donderdag. Vandaag moet ik haar af en toe corrigeren en wat vaker rechtsomkeert maken. Ik vind het wel moeilijk om controle te houden op wat Ruby nu in haar bek neemt. Eén keer neemt ze heel provocerend een steen in haar bek en loopt naast me omhoogkijkend te kauwen op de steen. Alsof ze wil zeggen: “Zie je wel wat ik in mijn bek heb!”. Met veel moeite kijk ik haar niet aan, maar met een schuin oog kan ik het zien. Ik kan mijn lachen nauwelijks inhouden. Het poephappen en het aandacht geven aan mensen en honden, vind ik vervelend. Ik kan haar daar nog steeds niet goed in corrigeren door deze wijze van wandelen. Door de wandelingen nu als training in te richten is Ruby wel meer moe dan anders. Als ze thuis is, slaapt ze zowel ’s ochtends als ’s middags meer dan voorheen.

Zaterdag merk ik dat ik sneller ga wandelen, zodat Ruby achter of naast me blijft. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik bepaal het tempo, niet Ruby. Ondanks de vele wendingen die ik maak als ze me dreigt te passeren, blijft Ruby aandacht houden voor haar omgeving. Het poephappen blijft. Stenen, papieren zakdoekjes, mondkapjes, nat karton, eikels, vies plastic en andere ongerechtigheden neemt ze tijdens het wandelen in haar bek. Daar kan ik haar nauwelijks op corrigeren.
Judith met onze twee kleindochters komen voor de verjaardag van Lia. Ruby begroet ze met opstaande nekharen en verwoed geblaf. Tot Ruby hen ziet, ze weet van gekkigheid niet wat ze moet doen. Ruby doet wat wild voor de kinderen. Aanvankelijk doe ik haar halsband om met het korte riempje.
Na verloop van tijd wordt Ruby rustiger en zoekt uit zichzelf de stretcher en af en toe de bench op. In de bench heeft ze een vrij uitzicht op wat de kinderen doen. De kinderen raken steeds meer gewend aanRuby en letten eigenlijk nauwelijks meer op haar.

Dinsdag heeft Ruby heel veel last van haar gebit. Ze kauwt en bijt overal op. Aan haar grote speelbal zit zelfs bloed. Ze wisselt haar melktanden in voor de blijvende tanden, Ruby is wel al een paar melktanden kwijt.

Woensdag is de vervolgcursus van Ruby. Deze keer hebben we les van Arno. Hij vindt de twee teefjes prachtige hondjes. Ze zijn goed gegroeid en zien er gezond uit. Het lopen aan de lange lijn gaat prima, van begin af aan schenken beide hondjes geen aandacht aan elkaar. Ruby is sterk op mij gericht en kijkt voortdurend naar me. Als Tess met haar baas stilstaat en wij lopen langs, heeft Ruby één keer de neiging om ernaartoe te gaan. De rest van de tijd blijft ze goed meelopen. Arno prijst Ruby vooral omdat ze best wel zou willen uitbreken, maar voortdurend rekening houdt met de 2-meter lijn. Ze zorgt er steeds voor dat de lijn slap blijft hangen. Het volgen gaat uitstekend. Veel beter dan tijdens de oefeningen bij het wandelen. Ruby kijkt dan bijna niet naar boven. Nu blijft ze omhoogkijken naar mij, terwijl ik haar natuurlijk uitbundig prijs. De oefening met het blijf-commando is nu wat moeilijker voor Ruby. Ik moet namelijk de lijn loskoppelen voordat ik van haar weg loop. Tot nu toe heb ik die oefening enkel gedaan met het zelf loslaten van de riem. Ik vertel Arno dat Ruby het loskoppelen van de riem associeert met het vrij rondlopen. Als ik de opdracht uitvoer, en de riem loskoppel denkt Ruby dan ook dat ze vrij mag rondrennen. Niet dus, dat moet haar even duidelijk gemaakt worden. Daar moet ik de komende week mee aan de slag. Nog een punt van aandacht is het commando zit. Bij voorkomen moet Ruby recht voor me zitten, dat doet ze nu goed en wacht rustig haar beloning af. Een enkele keer als ik haar een belongssnoepje geef springt ze op als ik haar riem van de grond opraap. Als Ruby tijdens het volgen het commando zit krijgt, zit ze niet in de richting van het lopen. Dat is wel de bedoeling, ze moet links naast mijn been zitten met haar snuit in de looprichting. Voor de komende week zijn dat twee zaken die geoefend moeten worden. We hebben weer genoeg te doen. Het apporteren moeten we nog maar niet doen, dat komt in de volgende cursus aan bod. Het oefenen met de bakjes voer is wel goed om te doen ter voorbereiding op het apporteren. Donderdag een wat strenger regime ingevoerd voor wat betreft het wandelen. Hert commando “zit” moet perfect uitgevoerd worden. Bij voorkomen, recht voor me. Tijdens het lopen of volgen aan de linkervoet. Ook bij het verlaten van het huis en het binnenkomen van ons huis, moet Ruby goed naast me zitten. De trainer had als tip gegeven vlak langs een muur te lopen en dan Ruby te laten zitten.

Donderdag oefenen Ruby en ik nu regelmatig het commando zit tijdens het wandelen. Ze doet het goed en het is nog niet nodig geweest om langs een muurtje te lopen om haar goed te laten zitten. Op het eind van de wandelingen is Ruby het oefenen waarschijnlijk zat. Ze gaat ineens rondjes om me heen rennen. Ik corrigeer haar dan zo snel als mogelijk en laat haar naast me zitten. Dit neemt nogal eens wat tijd in beslag, omdat ze na de zit er weer rondjes gaat draaien. Ik herhaal het zitten zo vaak, todat Ruby weer rustig meeloopt. Dit zal ik deze week en de komende toch moeten doorzetten.

Vrijdagmiddag is het vanaf een uur of 4 mooi weer op de Neeltje Jans. We gaan met Ruby op pad, dat verdienen we wel na een hectische ochtend. De wind blaast het schuim dat op het strand ligt weg. De schuimbolletjes scheren in hoog tempo net boven het zand. Ruby vindt het een prachtig spel en rent er achteraan. Graven in het zand vindt ze geweldig en stopt haar kop af en toe in het gegraven kuiltje. Heen en weer rent ze om ons heen. Op een gegeven moment draaft ze als een circuspaard rondjes om me heen. Eén keer rent ze een paar meeuwen achterna en springt pardoes in de zee. Gelukkig komt ze direct terug. Na een half uurtje komen we samen met Ruby die toch wel moe is terug bij de auto. Alhoewel moe. Als we al een tijdje thuis zijn wil ze in de garage met de ballen spelen. Dus zo heel moe zal ze niet geweest zijn.

De wekelijkse weegsessie kan vandaag niet doorgaan. Morgen doen we dat alsnog.

Als het regent of sneeuwt zoals deze zaterdag, komen we terug van een wandeling. Ruby zit tegenwoordig uit zichzelf bij binnenkomst bij de deur. Netjes te wachten tot de waterblazer haar gaat drogen, of ik haar afdroog met een handdoek. Het afdrogen gaat overigens nog niet zonder slag of stoot. Als ik haar pootjes afdroog, probeert ze in mijn hand of handdoek te bijten. Ze kan dat kennelijk maar moeilijk verdragen. Hetzelfde is het geval als ik soms haar halsband omdoe. Ruby bijt op zulke momenten in de halsband of ze probeert in mijn hand met haar bek vast te pakken. Ik moet haar flink afstraffen voordat ze ermee stopt.
Het gewicht van Ruby neemt nog steeds toe, ondanks dat we haar al 3 weken niet meer eten geven dan anders.

We zijn zondag de deur nog niet uit of Ruby heeft alweer een hap hondenstront ingeslikt. Ze weet dat het niet mag, maar kan het niet laten. Ze kijkt je schuldbewust aan. Bij de volgende hoop hondenpoep zal ze vrolijk weer een hap nemen als ze de kans krijgt.

Maandag en dinsdag komt er weinig van het oefenen met Ruby.

De laatste les van de vervolgcursus op woensdag wordt een week uitgesteld. Dat komt ons heel goed uit. We pakken het oefenen weer terug op. Het is heel goed te merken dat Ruby twee dagen niet echt geoefend heeft. Ze pakt veel meer – eigenlijk te veel – ruimte en let niet meer goed op me. Op het eind van de ochtendwandeling protesteert Ruby. Net als vorige week donderdag is Ruby het steeds maar heen weer lopen echt zat. Uit frustratie rent ze rondjes om me heen. Direct maak ik de lijn kort en laat haar naast me zitten. Net zo vaak tot ze weer gewoon achter of naast me blijft lopen. Na een half uur ben ik het zat, we zijn in de buurt van ons huis, maar ik moet iedere keer weer teruglopen. Ruby weet dat we in de buurt van ons huis zijn. Ze wil daar zo snel als mogelijk naar toe. Ik laat Ruby zitten, kort de lijn in en geef haar het commando volg. Op die manier kan ik rechtstreeks naar huis lopen. In de garage speel ik nog 10 minuten met haar met drie ballen. Zo kan ze haar frustratie in ieder geval kwijt. Als we in de kamer komen springt ze gelijk op haar stretcher en ploft neer. De rest van de avond ligt ze ‘out’ op de stretcher: een welbestede avond!

Donderdagochtend is het weer strikt wandelen met de slappe riem. Ruby houdt zich redelijk aan het naast me of achter me lopen. Af en toe loopt ze te ver vooruit. Ik oefen het liefst in het donker, dan loop ik niet zo te kijk met heen en weer lopen. Het laatste stuk naar huis, laat ik Ruby weer volgen. Door nu de nadruk te leggen op het wandelen met de slappe riem, kom ik niet toe aan de andere oefeningen. Door het strikt hanteren van het wandelen, hoef ik Ruby niet meer het commando zit te geven bij het naar binnen gaan. Dat doet ze nu uit zichzelf.

Foto's uit week 22 tot en met week 25

Klik op een foto om het te vergroten. Gebruik de pijltjestoets of klik op de pijlen in de foto om te navigeren. Om de foto te sluiten klik op het kruis onder de vergrote foto